Marco Serafino

Data urodzenia: 28.10.1955
Miejsce urodzenia: Los Angeles, Kalifornia
Miejsce zamieszkania: Londyn, ul. Pokątna
Zawód: Biuro Dezinformacji, Pracownik (oficjalnie); Wolny strzelec - łowca nagród (nieoficjalnie)
Stan cywilny: Kawaler
Status krwi: Czysta
Szkoła Magii: Ilvermorny
Dom w Szkole: Wampus
Różdżka: Sosna, Włos szyszmory, 12 cali, dość sztywna

Marco jest trzecim, najmłodszym synem państwa Lionela i Antonelli Serafino, reprezentantem czystokrwistego, włoskiego rodu czarodziejów wyspecjalizowanych w legilimencji. Urodził się w Los Angeles, gdyż jego rodzice wyemigrowali tam tuż po narodzinach pierwszego z synów, w poszukiwaniu lepszego życia i pewnej separacji od dużo bardziej radykalnej odnogi klanu Serafino. Już na starcie posiadał dwa obywatelstwa i pomimo włoskiej krwi, był wychowywany również w duchu Ameryki lat pięćdziesiątych i szcześćdziesiątych.
Już jako młoda osoba wydawał się być rozwinięty ponad wiek - intelekt i lekka separacja od rówieśników wykształciły w nim takie cechy jak niezależność oraz świadomość konsekwencji własnych wyborów. Poświadczyć za tym może fakt, iż decydując się na uczęszczanie do szkoły Ilvermorny, do której chodzili również jego dwaj starsi bracia, Marco tak naprawdę sam wybrał swój dom, nie pozostawił niczego przypadkowi, wręcz wymusił swoją przynależność do Wampusu. Również wybór różdżki nie był dla niego żadnym problemem, gdyż jako jeden z pierwszych zdecydowanych nawiązał dziwną więź z sosnowym wyrobem o rdzeniu włosa szyszmory.
Lata leciały, Marco mógł poszczycić się tym, że nigdy nie miał problemów z nauką, dzięki czemu mógł poświęcać się również swoim pasjom - grywał w drużynie Wampusu w Quidditcha, był również cennym nabytkiem w lokalnym klubie pojedynków. Na koniec również zgłębiał tajniki psychologii oraz legilimencji, z dokumentów i pism, jakie co jakiś czas przesyłał mu dumny ojciec. Miał również wsparcie swoich braci, którzy jako starsi i bardziej doświadczeni, pomagali mu we wszystkim, z czym miał problem, toteż mając taki support, nie mógł nie skończyć Ilvermorny ze złymi wynikami.
Osiągnął przyzwoite wyniki, wystarczyło mu to, by podjąć decyzję o rozpoczęciu samodzielnego życia, chcąc poznać świat. Mając błogosławieństwo rodziców oraz wstawiennictwo starszych braci, udał się w podróż po Europie, a następnie po Azji, chcąc poznać różne kultury, zwłaszcza te magiczne. Sytuacja jednak zmieniała się wraz z każdym dniem, gdy po świecie zaczęli panoszyć się potężni czarnoksiężnicy. Serafino nie bał się ich, ale gdy tylko słyszał cokolwiek w tym temacie, natychmiast działo się coś złego.
Sielanka trwała do dwudziestego roku życia. Kilka miesięcy przed ukończeniem przez Marco dwudziestego pierwszego roku życia, nieoczekiwanie zmarł jego ojciec. Poinformowany o tym podróżnik, wrócił w rodzinne strony i zjawił się na pogrzebie tego, którego tak bardzo kochał i cenił. To był początek moralnego zjazdu Marco, który dowiedziawszy się o przyczynie śmierci ojca, zaczął tracić wiarę w prawdziwość sądu i władz ówczesnej magicznej Ameryki. Cieniem na jego charakter rzuciły się również dwa inne wydarzenia - śmierć najstarszego brata, który jako auror nie podołał grupie czarnoksiężników oraz feralny wypadek drugiego z braci, który stracił wzrok w wyniku wypadku podczas opracowywania jednego z eliksirów. Marco świadom tego, że matka jest na skraju załamania nerwowego, postanowił wziąć na siebie ciężar utrzymania nie tylko siebie, ale również swojej rodziny - pogrążonej w smutku matki oraz oślepionego brata.
Trafił do Londynu, gdzie zaoferowano mu pracę w ministerstwie w dziale dezinformacji, słysząc o jego niesamowitych zdolnościach w dziedzinie manipulowania prawdą. Przyjąwszy ofertę pracy, Marco zaczął poznawać magiczny świat od tej mrocznej strony, słuchając kolejnych to opowieści o wyczynach aurorów, którzy dzielnie walczą ze złem w imię konkretnej władzy. Takie podejście mu nie odpowiadało, dawno stracił wiarę we władze, dlatego postanowił rozszerzyć swoją działalność również na płaszczyznę bezpośrednich starć, przesłuchań i pojmań czarnoksiężników. Mając dostęp do informatorów, a także części akt ministerstwa, przyjął dziwną misję, której celem jest chwytanie wszystkich tych, za których można otrzymać sowite wynagrodzenie. To był jego jedyny plan na pogodzenie wszystkich obowiązków oraz na zapewnienie dostatniego życia swojej rodzinie, która dalej zamieszkiwała Los Angeles.
Minęły już cztery lata od kiedy Marco działa jako samotny jeździec. Przez ten czas nabył wiele doświadczeń, schwytał wielu osobników i dalej pracuje na swoją rodzinę, wyznając w życiu dwie zasady: "I'm adaptable" i "I follow the money". Krążą słuchy, że wieść o tajemniczym nieaurorze, który wymierza własną sprawiedliwość, rozniosła się już po kilku sektach i ugrupowaniach, chcących zwerbować tak czynnego i co ważniejsze - potężnego czarodzieja, jakim niewątpliwie jest wciąż młody Marco Serafino.

Jest strasznie ponurym człowiekiem, rzadko komuś udaje się wywołać uśmiech na jego twarzy. Chłopak bardzo obowiązkowy, wszystkie swoje zadania stara się wykonywać jak najlepiej. Na pewno zaliczymy go do ludzi aspołecznych i to nawet bardzo aspołecznych. Kiepsko mu idzie zawiązywanie więzi międzyludzkich i okazywanie chociaż śladowego zainteresowaniem ich losem, przy czym wykazuje pewne socjopatyczne, dość zniechęcające ludzi do niego, cechy. Jest sprytny, błyskotliwy w swoim działaniu, nie ma chyba tak naprawdę rzeczy, która potrafiłaby go zaskoczyć. Oaza spokoju.

Dodatkowo jest małomówny, bije od niego subtelny chłód. Na plus na pewno idzie jego spokój ducha, jak do tej pory nie zdarzyło się, aby ktoś go wyprowadził z równowagi, nikt nie zagra na jego uczuciach, nikt nie postawi mu żadnego sensownego ultimatum w walce. Jest łowcą nagród, podąża za pieniądzem, nie obchodzą go światowe konflikty, nie opowiada się za żadną ze stron. Bardzo nie lubi mieć kogoś nad sobą, to ten typ, który sam sobie jest szefem, łazi własnymi ścieżkami lubi mieć marionetki na każde skinienie i oddanych sobie ludzi, ale samemu być pod czyimś pantoflem - to zdecydowanie dla niego za wiele.

W pracy jest osobą bezwzględną. Przeżycia oraz doświadczenie pozwoliły mu na izolację oraz konsekwentne dążenie do wyznaczonych sobie celów. Momentami może wydawać się zbyt agresywny, często w dodatku jest brutalny w stosunku do swoich wrogów i celów. Jest przy tym perfekcjonistą, który gdy podejmie się zadania, ukończy je, choćby miał gonić za celem na drugi koniec świata. Działa bezprecedensowo, jest w stanie bez mrugnięcia okiem zabić kogoś, jeśli tego wymaga sytuacja. Uodpornił się na wszelkie moralizatorskie brednie, dlatego jest tak skuteczny w tym co robi.

Ponadto bardzo dobry z niego szpieg, słuchacz i infiltrator. Posiada szereg umiejętności, które pozwalają mu łączyć fakty - można by rzec, że ma talent detektywistyczny, aczkolwiek dużo też zawdzięcza takim umiejętnościom jak legilimencja czy "agresywne negocjacje". Świetnie kłamie, przy czym nie wykazuje żadnych cech, które mogą go zdemaskować. Nie jest podatny na wpływ innych, potrafi się bronić, skrywać, a także trzymać język na kłódkę, nawet jeśli mogłoby mu to uratować życie.

Mówi o sobie: i'm adaptable, co oznacza, że potrafi przystosować się do każdej sytuacji, podąża za trendami, a także potrafi radzić sobie w nowych sytuacjach. Pomimo swojej antyspołeczności i zimnej osobowości, jest w stanie nawiązać również pozytywne relacje. Potrafi kochać, nie potrafi jednak znaleźć kogoś, kto by takie uczucie odwzajemnił, najwidoczniej nie miał szczęścia. Jest lojalny dla pewnego grona, głównie dla przyjaciół. Tak naprawdę tylko bliskie relacje są w stanie zmienić jego podejście i ocieplić jego wizerunek.

Pomimo problemu z wyrażaniem empatii czy w kontaktach międzyludzkich, posiada niezwykły talent do wyrażania werbalnego siebie w piśmie, choć nie praktykuje tego zbyt często. Mówią, że ma tendencje do bycia myślicielem, do bycia kimś, kto poszerzy spektrum widzenia pewnych spraw. Tak naprawdę chodzi jednak chyba o to, że Marco do końca nie potrafi odnaleźć swojego miejsca w dzisiejszym świecie, dlatego szuka każdej możliwości, by oswobodzić się ze złych myśli, które towarzyszą mu całe życie.

Na koniec warto dodać, że mówią o nim mistrz sarkazmu. Jeśli byłyby mistrzostwa świata w sarkazmie, to na pewno by je wygrał.