Ursen Markiz

Data urodzenia: 22.07.1956
Miejsce urodzenia: Murcia
Miejsce zamieszkania: rudera pod Londynem/w roku szkolnym Hogwart
Zawód: Nauczyciel OPCM (od tego roku szkolnego)
Stan cywilny: kawaler
Status krwi: półkrwi
Szkoła Magii: Hogwart
Dom w Szkole: Slytherin
Różdżka: 13 cali, elastyczna, włos z głowy wili, sosna

  Złożona historia postaci może wyjaśnić, co tym stworzeniem, obierającym dziwne drogi życiowe. Urodzony z czystokrwistej czarownicy pochodzącej z Kraju Kwitnącej Wiśni, nie szczycił się magicznym ojcem. Esteban Hurio Ricardo Montoya Delaroza Ramirez Marquez był mugolem, aczkolwiek gałęzie jego drzewa genealogicznego kilka pokoleń niżej splatają się z czarodziejami, którzy pozbyli się charłackiego dziecka podtykając go jakimś losowym Marquezom. Ururu powiada, że miał szczęśliwe dzieciństwo. Niezaznajomiony z magią rósł jak każdy zwykły chłopiec. Rodzice zadbali o jego edukację i zapewniali mu rozwój zainteresowań - z dzieciaka wyrastał ciekawy świata młodzieniec, pragnący parać się inżynierią. Niestety problemem były jego kłopoty żołądkowe. Lekarze nie wiedzieli, co mu dolega, więc matka postanowiła wpleść magię w życie syna. Z pomocą swojej kuzynki, która jako jedyna pozostała z nią w kontakcie po tym, jak czarownica uciekła od rodziny zakochana w Hiszpanie, wezwały na pomoc starego uzdrowiciela o dość podejrzanych metodach leczenia. Zjawił się on u Marquezów, kiedy byli na terenie Wielkiej Brytanii (przeprowadzili się tam, kiedy szukali lepszych medyków). Podał chłopcu dziwną miksturę, użył nieznanego zaklęcia... i od tego momentu życie Ururu diametralnie się zmieniło. Paskudna magia, jakiej użył starzec dała sobie znać trującymi dla mugoli oparami. Matka chłopca zdążyła uratować męża, lecz niestety sam dzieciak puścił się jej, nim się wydeportowała. Kilka sekund później zjawili się ludzie z Ministerstwa. Zabrali chłopca na przesłuchanie, z którego odebrała go nieznana mu ciotka. Rodziców od tego czasu nie widział... W każdym razie, to jest jego wersja tej historii. Inni mogli być tylko pewni, że Ururu Marquez uczęszczał do Hogwartu będąc przydzielonym do domu węża, budząc kontrowersje już od pierwszego dnia. Jak to nieczysty w Slytherinie? Dziwny dzieciak skupiony był tylko wokół siebie. Nie miał znajomych, z resztą nikt nie chciał z nim rozmawiać. Dobry w nauce, nazywany "pomyłką" Tiary, która powinna była dać go do Ravenclawu, będący obiektem żartów, nawet tych z użyciem przemocy. On się tym jednak nie przejmował, na swój sposób sobie radził. W wakacje wracał do Londynu, do apartamentu wynajmowanego przez ciotkę. Wtedy wracał do swojej prawdziwej pasji - nauk ścisłych. Wciąż marzył, że pewnego dnia pójdzie na Uniwersytet Londyński i podejmie naukę na kierunku inżynieryjnym.
Los jednak chciał inaczej. Ustabilizowane życie Marqueza zmieniło zniknięcie ciotki, zakaz powrotu do Londynu oraz życie towarzyskie, jakie pojawiło się u niego pod koniec V roku. Nowe doświadczenia obudziły w chłopcu więcej ślizgońskich cech, których wcześniej w sobie nie widział - spryt i przebiegłość. O ile w nauce do wszystkiego trzeba dojść ciężką pracą oraz ambicją, w przypadku ludzi nie zawsze to działa. Ururu irytowało, że ludzie są tak nieprzewidywalni. Można powiedzieć, że się zmienił, lecz tak naprawdę tylko rozwinął się, w nieco niepokojącym kierunku.
Jego wersja historii własnego dzieciństwa, nie pokrywa się jednak z prawdą. Tak naprawdę był bity przez matkę, ponieważ miała go za otumanione dziecko. Czarnoksiężnik, z którym się spotkali, był mordercą zesłanym przez kuzynkę, aby zabić czarownicę za zdradę rodziny. Ona jednak uciekła z Estebanem, którego potrzebowała do swoich celów - dobrze znała genealogię mężczyzny, a chciała mieć wężouste dziecko. Ururu trafił pod opiekę ciotki, która zapewniała mu dobra materialne, lecz sama musiała w pewnym momencie zniknąć, gdyż czarnoksiężnik wciąż upominał się o nieotrzymaną zapłatę, chociaż nie wykonał zleconego zadania. Chłopak zatrzymał się u znajomego barmana w Hogsmeade, gdzie podjął pracę wakacyjną jako barman.
Ciągoty do czarnej magii rozwinął tuż po ukończeniu szkoły. Wtedy też zmienił swoje dane osobowe na bardziej przystępne i mniej zwracające na siebie uwagę. Na wymarzone studia się nie dostał, aczkolwiek wciąż z zapałem siedział w naukach ścisłych. Ze swoimi wynikami OWUTEMów mógł podjąć niemal każdą pracę w ministerstwie, lecz on postanowił wrócić do Hogwartu. Była to dość nieprzemyślana decyzja, kierowana chęcią pozostania w stabilnym stanie. Nie umiał się odnaleźć poza murami zamku.

  Ururu charakteryzuje się dość rozmarzonym spojrzeniem i wiecznym uśmiechem. Pomimo swojego wieku, z twarzy wciąż wygląda na dziesięciolatka uwięzionego w innym ciele. Nie wykazuje chęci do kontaktów z innymi, lecz jeśli już zacznie mówić, może się rozkręcić, zasypując rozmówcę długimi monologami. W szkole słynął z zadawaniu nauczycielom trudnych pytań. Interesuje się na ogół naukami ścisłymi, a także praktyką magiczną. Tak naprawdę może pochłonąć go cokolwiek, gdyż lubi jak najszybciej uzyskiwać odpowiedzi na nurtujące go kwestie.
  Pomimo dobrego wychowania, Ururu potrafi nieumyślnie zaatakować szczerością. Ma trudności z wyłapywaniem podtekstów, ironii. Żadko kiedy odczuwa negatywne emocje, jeśli już, jest to zazwyczaj lekka irytacja. Niepoprawny optymista z niego, jednak nie wróży dobrej przyszłości niczemu, czego nie popiera (na przykład nauczaniu wróżbiarstwa w Hogwarcie).
  Uwielbia pająki.
  Czarna magia ciekawiła go od czasów szkolnych. Miał w głowie wiele pytań, na które odpowiedzi nie udzielały mu książki bibliotece Hogwartu, ani też nauczyciele. Zagłębić się mógł w to dopiero po ukończeniu szkoły, lecz na chwilę obecną nie odróżnia specjalnie czarnej magii od białej ofensywnej.
  Mugoli nie traktuje inaczej, niż czarodziejów. Swego czasu większą niechęcią pałał do tych drugich, ale już mu przeszło. Związki magicznych z niemagicznymi są mu kompletnie obojętne. Zachowanie czystej krwi uważa za niebezpieczne posunięcie, jako że zna się trochę na biologii i wie, jakie są skutki krzyżowania się ze zbyt bliskimi krewnymi.
  Ururu nie jest istotą społeczną. Skupia się tylko na sobie, aczkolwiek w badaniach ważne jest oczywiście dla niego dobro ogółu. Wszelkie znajomości z czasów szkolnych wygasły, trochę z powodu jego zaniedbania, trochę z powodu odsunięcia się innych. Na chwilę obecną nie ma specjalnie bliskich sobie osób, oprócz dwóch dziewcząt, z którymi czasem wymienia listy. Kiedy przypomina sobie o tych wszystkich złych rzeczach, jakie dzieją się na świecie, nawet jest skory zamartwiać się o nie przez chwilę. O siebie się nie boi. Nie podpadł nikomu, nikt go nie zna. Jedynie podjęte niedawno stanowisko nauczyciela może być zagrażające, ale nie sądzi, żeby naprawdę komuś zależało na jego życiu.
  Ururu nie interesuje się polityką, ani specjalnie aktualną sytuacją w świecie czarodziejów, aczkolwiek wie o stronach konfliktu. Voldemort i Śmierciożercy są dla niego śmiesznym ugrupowaniem o beznadziejnym założeniu. Traktowałby ich całkowicie neutralnie gdyby nie to, że jednak nie jest za ciągłym zabijaniem ludzi. Do Grindelwalda ma taki sam stosunek, aczkolwiek tego tak jakoś bardziej znosi. Być może dlatego, że Gellert działa zazwyczaj sam i nie bawi się w jakieś szopki z maskami. Jeśli chodzi o Ministerstwo, Ururu chciał tam kiedyś pracować, ale zrezygnował. Stwierdził, że to bez sensu, że i tak niczego nie zmieni w mentalności czarodziejów. Sam chciałby połączyć świat czarodziejski z mugolskim, ale najpierw dokonuje tego w swoich prywatnych badaniach.

Bogin: zakrwawieni rodzice oskarżający Ururu o własną śmierć
Patronus: akromantula
Teleportacja: nie
Zaklęcia niewerbalne: w trakcie nauki
Najlepszy w zaklęciach: defensywnych, ofensywnych, przeciwzaklęciach
Najgorszy w zaklęciach: transmutacyjnych
Eliksiry: nie jest ekspertem, ale potrafi uwarzyć dobry eliksir
Najlepszy przedmiot szkolny: OPCM, Zaklęcia i uroki, Numerologia
Najgorszy przedmiot szkolny: Wróżbiarstwo
Inne: znajomość nauk ścisłych oraz garść przyrodniczych; szybko się uczy i zapamiętuje nowe rzeczy; poza ojczystym hiszpańskim, potrafi posługiwać się językiem angielskim