Dalien Morgan Ellis

Data urodzenia: 12.10.1944
Miejsce urodzenia: Sheffield
Miejsce zamieszkania: Londyn
Zawód: auror
Stan cywilny: rozwodnik
Status krwi: czysta
Szkoła Magii: Hogwart
Dom w Szkole: Slytherin
Różdżka: mahoń, 11 cali, włos erklinga

Dalien urodził się jako młodszy syn Connora i Kirvlan Ellisów. Jest pół Szkotem (ze strony ojca), pół Walijczykiem. Ojciec wpoił mu historię Szkocji i w ogóle Wielkiej Brytanii i wychował go w poszanowaniu tradycji. Od niego chłopak nauczył się interesować historią, wynajdywać ciekawe opowieści i dociekać, co się kiedy wydarzyło i dlaczego. Dzięki temu później, w szkole, nieźle radził sobie z tym przedmiotem.
Był wesołym dzieckiem, uwielbiającym wszelkie gry zespołowe i zabawy. Również z mugolami. A starszy o dwa lata brat był dla niego wzorem do naśladowania: odważny, silny, nie pozwalający sobie wejść na głowę. I bardzo opiekuńczy. Dalien w najmłodszych latach wszędzie za nim łaził, jak pies. I koniecznie chciał mu się przypodobać, być godnym pokazywania się w towarzystwie Liama. Uwielbiał grać z nim i z innymi czarodziejskimi dziećmi w okolicy, w quidditcha. Ponieważ był chudy i niepozorny, dobrze się sprawdzał na pozycji szukającego.
Oczywiście, często się też z Liamem kłócił - w końcu to bracia. Ale było to na zasadzie braterskich zaczepek, w stylu smarowania rzeczy klejem, tuż przed tym, nim brat je chwyci. Nigdy nie było między nimi wrogości.
Kiedy Dalien dostał list z Hogwartu, bardzo się ucieszył. Nareszcie mógł sam pojechać pociągiem do tego zamku nad jeziorem, o którym przez dwa lata słyszał od brata. Nie mógł się doczekać Ceremonii Przydziału. Miał nadzieję, że trafi do Ravenclawu, tak samo, jak Liam.
Ale kiedy usiadł na stołku ze starym kapeluszem na głowie, ten zastanawiał się długo, gdzie go przydzielić. Rozważał możliwość posłania go do Gryffindoru, twierdząc, że widzi w chłopaku odwagę i honor, właściwe mieszkańcom tego domu. Drugą możliwością był faktycznie Ravenclaw - chłopiec był ambitny i lubił sam zdobywać wiedzę, która go interesowała. Czytał mnóstwo książek i lubił przekopywać się przez bibliotekę.
W końcu jednak trafił do Slytherinu. Tiara uznała, że chłopak jest przebiegły i sprytny. Widocznie też ujrzała w jego duszy coś ciemnego, co się tam czaiło. Początkowo Dalien nie był zadowolony z takiego obrotu spraw. Nie potrafił się odnaleźć w środowisku ludzi znienawidzonych przez resztę szkoły i wrogo nastawionych do mugoli i czarodziejów mugolskiego pochodzenia. On sam nie pochodził ze starego rodu - był czarodziejem dopiero w czwartym pokoleniu. I absolutnie nie miał nic przeciwko mugolom i mugolakom, a wręcz przeciwnie - denerwowało go podejście, właściwe zwolennikom Voldemorta.
Ale nie wychylał się ze swoimi poglądami. Nadal utrzymywał przyjacielskie stosunki z bratem, ale ponieważ jednocześnie starał się stopniowo wtopić w tłum Ślizgonów, przyjaciele Liama patrzyli na niego nieufnie. Tym bardziej, że - w przeciwieństwie do rumianego i wiecznie uśmiechniętego brata - wyglądał jak typowy Ślizgon, pretendujący do miana przyszłego czarnoksiężnika.
W miarę upływu lat, chłopak coraz bardziej upodabniał się do reszty Ślizgonów. Miał coraz bardziej posępny wygląd i coraz zimniejsze spojrzenie. Wielu wydawał się być wyniosłym. Jednak, były to tylko pozory. Jemu chodziło tylko o przetrwanie w swoim domu. Nigdy też nikogo nie atakował.
W piątej klasie już tylko Liam i jego najbliżsi przyjaciele wiedzieli, jaki Dalien jest naprawdę. Że nie stał się prawdziwym Ślizgonem i że marzy o karierze Aurora. Zresztą, udało mu się spełnić marzenia. Został Aurorem. Czy raczej - bardziej kimś w rodzaju archetypicznego detektywa - samotnika, węszącego wszędzie, nie wracającego do domu na noc i działającego pod przykrywką.
Dla świata jest sępem, mającym pieniądze na utrzymanie nie wiadomo, skąd (prawdopodobnie żerującym na rodzinie i żyjącym na garnuszku mamusi), dla zwolenników Voldermorta zaś - Śmierciożercą; i niewiele osób wie, kim jest w rzeczywistości. Tylko Albus Dumbledore, brat Daliena i szef Biura Aurorów. Niestety - dziewczyna, którą Dalien poznał jeszcze w szkole, nie wie o jego podwójnej grze, co sprawiło, że ich związek się posypał.
Przez pierwsze lata wiodło im się bardzo dobrze. Byli typową kochającą się rodziną. Sielsko i anielsko. Dalien kompletnie stracił dla niej głowę, ona dla niego zresztą też.
Ale po kilku latach wszystko zaczęło się psuć. Ellisa coraz bardziej pochłaniała praca. Coraz rzadziej bywał w domu. Coraz częściej przynosił ze sobą pracę. Coraz trudniej było się z nim dogadać i coraz więcej miał tajemnic. Nie chciał zdradzać żonie, co tak naprawdę robi. Bał się o nią, uznał, że im więcej wie, tym bardziej jest zagrożona, ale ona tego nie wytrzymywała. Próbowała przez jakiś czas ratować ich związek, ale się nie udało. Wreszcie dziewczyna zażądała rozwodu.
Dalien bardzo to przeżył, ale starał się nie pokazać tego na zewnątrz - nadal był "wiernym sługą" Czarnego Pana i wciąż składał raporty szefowi Aurorów. Bardzo jednak cierpi i tęskni za żoną i swoim szesnastoletnim już synem - Noelem, którego widuje jedynie od czasu do czasu.
Od Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów też się zresztą odciął na tyle, że mało który Auror w ogóle wiedział o jego istnieniu. Tak było bezpieczniej - w końcu Voldemort wszędzie miał wtyczki i był mistrzem w wyciąganiu informacji, jednak jego zawód nie tak łatwo ukryć, więc... Dalien został podwójnym szpiegiem. Z tym, że Śmierciożercom stara się przekazywać możliwie jak najmniej informacji - tyle, żeby wystarczyło do tego, aby mu zaufać i uznać za szpiega Śmierciożerców wśród Aurorów.

Kiedy jest wśród Śmierciożerców, robi się wyniosły, dumny i nieprzystępny. Rzadko się odzywa, a jeśli już, to najczęściej jest niemiły. Staje się typowym przedstawicielem domu Slytherina i rodów czystej krwi, pragnących świata czarodziejów na wyłączność.
Gdy jest między innymi ludźmi, również mało mówi, ale nie jest już taki butny. Może sprawiać wrażenie po prostu zamkniętego w sobie albo bardzo nieśmiałego. Za to kiedy jest wśród przyjaciół, jest dowcipny, roześmiany, czasem wręcz błazeński. Ogólnie bywa nieśmiały, zwłaszcza w stosunku do kobiet. Ma dużo pogody ducha i jest raczej optymistycznie nastawiony do świata. Stara się nie myśleć o tym, co mogłoby pójść źle, tylko zwyczajnie robić to, co sobie zamierzył. Generalnie - jego sposobem na radzenie sobie z problemami jest odpychanie ich od siebie i nie myślenie o nich. Uważa, że może i przez to nie znikną, ale za to będą łatwiejsze do zniesienia.
Wciąż nie może się pogodzić z tym, że żona od niego odeszła. Przyjął to do wiadomości, ale ciągle ma nadzieję, że uda mu się do niej wrócić. Ma wyrzuty sumienia, że zniszczył swój związek. Rozumie, co żona może czuć i akceptuje to. Nie ma tylko pomysłu, jak to naprawić. Bo jednocześnie nie chce zrezygnować ze swojej pracy wierząc, że dzięki niemu może uda się kiedyś pokonać Voldemorta i przywrócić pokój w świecie czarodziejów.
Choć tego nie pokazuje i stara się o tym nie myśleć, boi się, że kiedyś cała jego maskarada się wyda. Woli sobie nie wyobrażać, co wtedy Voldemort zrobi z nim, a przede wszystkim z jego rodziną i bliskimi, dlatego pozrywał wiele stosunków, a z rodziną i przyjaciółmi rzadko się widuje. Boi się też nawiązywać nowe kontakty - żeby przypadkiem w razie wpadki Voldemort nie uznał i tego nowo poznanego przez Daliena człowieka za wartego uwagi jako ofiary w ramach zemsty. Ale da się z nim porozmawiać i zazwyczaj jest miły.

» lubi samochody i preferuje podróże nimi, zamiast na miotle (choć tą wozi ze sobą na tylnym siedzeniu, na wszelki wypadek)
» często chodzi z ozdobną laską, w której ma schowaną różdżkę tak, jak mugole lubią chować szpady
» interesuje się ludzką naturą i zachowaniami. W związku z tym jest dobrym psychologiem, sporo dostrzega i wielu rzeczy jest w stanie się domyślić
» jest dobrym detektywem i zauważa sporo szczegółów
» lubi od czasu do czasu zapalić, ale nie robi tego nałogowo. Jest smakoszem tytoniu i jego mieszanek
» poza psychologią i odczytywaniem przekazów niewerbalnych, interesuje się wieloma rzeczami i lubi drążyć temat, który go zaciekawi. Ma w związku z tym sporą wiedzę, która niekoniecznie przydaje mu się w życiu. Tak zwany Zbiór Wiedzy Niepotrzebnej - zawsze jest ubrany elegancko i wytwornie, jak arystokrata
» mimo, że ma domek pod Brighton, wynajmuje też małe, ciemne mieszkanko na poddaszu w jednej z tańszych dzielnic Londynu. Często bywa w stolicy, a ze zrozumiałych powodów nie chce się zatrzymywać u znajomych
» miewa tiki nerwowe. Jednym z nich jest obracanie monet w palcach
» lubi muzykę symfoniczną. Sam gra na skrzypcach (uczył się dla własnej przyjemności w wolnych chwilach)
» lubi jazdę konną
» ma na przedramieniu Mroczny Znak
» jako pół Szkot i pół Walijczyk zna szkocki gaelic i cuimris (język walijski)
» od brata wie o istnieniu Zakonu Feniksa, ale nie chce znać nazwisk jego członków - dla ich i własnego bezpieczeństwa

Ze względu na postanowienie zostania szpiegiem, pod okiem Dumbledore'a nauczył się legilimencji i oklumencji - zwłaszcza tego drugiego; jeszcze będąc na kursie aurorskim. Początkowo szło mu ciężko, jednak w końcu, już po ukończeniu kursu, stał się na tyle dobrym oklumentą, że nawet Lordowi Voldemortowi ciężko jest wedrzeć się do jego umysłu - nadal zresztą Dalien ćwiczy.
Kiedy ma stanąć przed obliczem Czarnego Pana, układa sobie wcześniej w głowie to, co chce mu w razie czego pokazać: to, na co Voldemort ma się natknąć, gdyby zechciał wedrzeć się do jego umysłu. Wyobraża sobie ze szczegółami wszystko, co miałoby mieć miejsce w tej historii, łącznie z ewentualnymi dialogami i szczegółami ubioru występujących w niej osób; skupia się na tym mocno, wysuwając te "wspomnienia" na wierzch i zamykając dostęp do tego, czego Czarny Pan nie powinien zobaczyć. Ewentualnie - jeśli nie ma nic dużego akurat do ukrycia, po prostu zamyka dostęp do danego wspomnienia, spychając je w głębię umysłu.
Z legilimencją radzi sobie gorzej, ponieważ na niej się znacznie mniej skupił - nie jest mu ona aż tak potrzebna i rzadko jej używa.

Bogin: Lord Voldemort
Patronus: gazela, nauczył się go wyczarowywać na kursie aurorskim
Teleportacja: tak
Zaklęcia niewerbalne: tak
Najlepszy w: zaklęciach ofensywnych, defensywnych i przeciwzaklęciach
Najgorszy w: transmutacji
Eliksiry: słabo, woli polegać na gotowcach, ale jako auror musi umieć je warzyć na poziomie nieco wyższym, niż podstawowy. Niemniej - jeśli nie jest do tego zmuszony, woli zdać się na umiejętności kogoś, kto się na nich lepiej zna.
Najlepszy przedmiot szkolny: Obrona przed czarną magią
Najgorszy przedmiot szkolny: Wróżbiarstwo
Inne: -