Korytarz

Liam pojawił się poprzez teleportację w szpitalu Św. Munga, obejmując od przodu nieprzytomną Cassiopeiae, co by nie naruszać za bardzo paskudnie wyglądających jej pleców, bo być może zaklęcie działało nadal. Nie patrzył na to, że i jego ubranie zaczyna przesiąkać jej krwią. Ważne było ratowanie jej życia. Nie używał żadnych zaklęć uzdrowicielskich na miejscu, bo jeszcze by ją dobił do końca.
Jego pojawienie się na korytarzu, zaraz po wejściu do budynku, mogło wzbudzać niepokój.
- Potrzeby uzdrowiciel! Natychmiast!
Krzyknął, kucając na posadzce z dziewczyną i spojrzał na nią, mając nadzieję że zdążył. Jej bladość za bardzo go zaczynała niepokoić. Nawet sprawdził szybko puls, czy żyła i nie zmarła mu w ramionach.

W szpitalu panowało niemałe poruszenie i można by rzec, że całkiem niezłe urwanie głowy. Pielęgniarki biegały z różnego rodzaju medykamentami, a ludzie – ci zdrowi oczywiście – gapili się jak debile. Dante też miał trochę roboty, ale to wcześniej. Teraz mógł nieco odpocząć, a przynajmniej tak sądził, chociaż powiedzmy sobie szczerze… w szpitalu nigdy się nie odpoczywa i rzadko się zdarza, by nic się nie działo.
Szedł korytarzem, gdy niemal przed nim wyrósł całkiem spory mężczyzna, mający w rękach dziewczynę. Jej plecy nie wyglądały ani trochę dobrze. Właściwie to wyglądały fatalnie.
-Nie krzycz, ja jestem uzdrowicielem -na stażu, ale to w sumie nie była niezbędna w tym momencie informacja. Kiedy mężczyzna kucnął, on również opadł do parteru i pierwsze co zrobił, to faktycznie było zmierzenie pulsu, a także sprawdzenie czy dziewczyna nie ma gorączki. Jeśli miała, to jak nic właśnie maja zakażenie, a to był zdecydowanie zły znak. Jeśli nie, to w sumie może takowej w każdej chwili dostać, a to również dobre nie będzie.
Potem dokładniej przyjrzał się plecom dziewczyny, czy to rany cięte, poparzenia, głębokie lub płytkie zadrapania, jakich źródłem mógłby być zwierzak, czy może efekt jakiegoś nieudanego zaklęcia.
-Co się stało? Z panem wszystko w porządku? – Zapytał całkiem poważnie. Nie było też mowy, o tym, by pomagać jej na środku korytarza. -Będzie trzeba przenieść ją do sali, na łóżko – powiedział i po prostu wskazał pierwszą, lepszą salę. W tym momencie nie było czasu, na zabawy w odpowiednie oddziały.

Nie miał krzyczeć? Musiał, bo nie miał pojęcia kto tu jest uzdrowicielem (nie licząc swojej szwagierki) a Ci z kolei często się zmieniają, lub bywają na innych poziomach szpitala. A skoro natrafił się tutaj ten młody chłopak, tym lepiej. Dziewczyna dostanie należytą pomoc.
Jej plecy wyglądały fatalnie, na które rzucono zaklęcie obdzierania ze skóry. Krew co prawda spływała po ranach a poszkodowana była nieprzytomna. Co zresztą było widać. Gorączki jeszcze nie otrzymała. Ale kto wie, co będzie później.
- Ze mną w porządku. Był atak śmierciożerców w metrze. Dziewczyna ta oberwała, jak widać, paskudnym zaklęciem. Sądzę że to klątwa.
Inaczej tego nie potrafił sam ocenić, jak zaklęcie czarnomagiczne albo klątwa.
Skoro uzdrowiciel polecił zabrać ją do innej sali, Liam ostrożnie wziął Cassiopeiae na ręce i zaprowadził ją do wskazanej sali, gdzie następnie położył na łóżku.


[z/t wszyscy - możesz zacząć w sali chorych na tym poziomie]