Klub Nocny "North"

Gdzie można byłoby się bardziej zrelaksować, kiedy w domu nie było nic do roboty? W jego przypadku właśnie w klubie. Jako że był i jest jego właścicielem, wręcz uwielbiał w nim przebywać. Interes się kręcił, z czego był bardzo zadowolony. Nie musząc tego dnia i nocy pracować dla drugiej strony ciemności, postanowił poświęcić czas na sprawy tutejszego miejsca. Zatrudniał tutaj nie tylko skrzaty, ale również piękne czarownice, płacąc im za swoje występy i zapewnienie dobrej rozrywki dla mężczyzn. żaden problem wynająć nawet pokój na piętrze. Mugole i tak niczego nie zobaczą. Magia może wszystko. Z czego może być dumny każdy czystej krwi czarodziej. Nie ma też co ukrywać, że i zapewnieniu towarzystwa kobietom, zatrudniał także zainteresowanych pracą w tym miejscu mężczyzn. Czarodziei. Idealne nawet miejsce na randki. Żadna orientacja mu tutaj nie przeszkadzała. Pod tym względem był na tyle tolerancyjny, bo sam był "odmienny". I właśnie tak się zastanawiał, co się dzieje u Crowleya, którego dawno w sumie nie widział.
Stanął sobie przy barze, gdzie po otrzymaniu drinka, upił łyk i spoglądał na scenę, gdzie kilku czarodziei sobie tańczyło, w  rytm granej muzyki, przez muzyków.

/ pierwsza gra + tak wygląda Finn dzisiaj


Istotnie, Finneas ostatnio nie widywał się z Matthew. Nie miał na to zbyt wiele czasu - pracował jako sędzia główny Wizengamotu, więc miał trochę roboty. Trochę za dużo. Zwłaszcza, gdy Ministerstwo łapało kogo popadnie, z ulicy wręcz i prowadziło na proces. Miał kilka razy więcej roboty, niż normalnie, a to nie było wcale dobre. Może i miał jakieś zajęcie, tak, ale każdy potrzebuje czasu dla siebie - chociażby po to, żeby się napić, zatańczyć, przelecieć kogoś... cokolwiek tak naprawdę. Czas dla siebie jest bardzo potrzebny, każdy. A mam wrażenie, że im ktoś jest wyżej postawiony, tym tego czasu dla siebie potrzebuje więcej.
Finn znalazł jednak wreszcie trochę czasu, żeby odwiedzić klub Matthew. Wszedł do środka, niczym pan i władca, z uniesionym w półuśmiechu kącikiem ust i ruszył prosto w stronę baru, by zamówić sobie szklaneczkę swojej ulubionej Ognistej. Akurat ten alkohol, choć był mocny jak diabli, mógłby pić litrami. Tak się złożyło, że przy barze spotkał właśnie nikogo innego, jak właśnie właściciela tegoż klubu.
- Selwyn, kogo moje oczy widzą. - uśmiechnął się szerzej, stając przy jego boku, oparty łokciem o blat baru. - Dostanę coś "na koszt firmy"? - uniósł brwi, nadal z uśmiechem, przysuwając się niepozornie do Matta. Starał się, żeby nikt nie zorientował się o zażyłości, która ich łączyła. Jakby nie było - w tych czasach wszelaka "odmienność" była niekoniecznie dobrze tolerowana, jeśli w ogóle była.

Dzisiaj Selwyn był wyjątkowo na luzie ubrany. Czarna koszula i spodnie a na to skórzana kurtka. Nie chciało mu się dzisiaj zakładać marynarki, jako że ważnych spotkań nie miał. Dzień jakby na luzie i warto było się nieco zrelaksować. Niespodziewanie też, w tym klubie pojawiła się osoba z wyższych sfer. Bo kto by pomyślał, że sędzia Wizengamotu znajdzie czas na odwiedziny klubu swojego znajomego? Matt widząc już zbliżającego się Finneasa, uśmiechnął kącikiem ust, tak jakby do siebie.
- A zasłużyłeś, Crowley?
Odpowiedział mu z tym samym uśmiechem kącika ust. Jakby teraz chciał mu wymierzyć karę, za to milczenie. Z drugiej strony wiedział, jakie życie prowadzi Finneas. Rodzina i wysokie stanowisko w Ministerstwie. Czy nie mogło być gorzej? Chyba nie.
- Zaskakujące, że znalazłeś czas by tutaj zajrzeć. Co tam u żony?
Zapytał, nie mając nic przeciwko jego bliskości, ale też starał się uważać na to, by za bardzo nie zainteresować swoją bliskością i głęboką znajomością z Crowleyem. Jakoś nie bardzo widziało mu się czytać nagłówki gazet o wielkiej miłości właściciela klubu nocnego z sędzią Wizengamotu. I jeszcze tłumaczyć się przed reporterami. Za duże zwracanie na siebie uwagi.

Uniósł lekko brwi, słysząc pytanie Matta. Czy zasłużył? Pomimo jego uśmieszku i tak zabrzmiało mu to trochę tak, jakby Selwyn był na niego o coś zły... tylko o co mógł być zły? Finneas nie rozumiał. On wielu rzeczy tak naprawdę nie rozumiał i wielokrotnie miał problemy z odróżnieniem tego, co jest dobre i co złe, i co mogłoby ewentualnie przeszkadzać ludziom. Niby nie był socjopatą - potrafił lubić, kochać - chociaż to w rzadkich przypadkach - ale jednak potrafił. Mimo to jednak nie wiedział co takiego zrobił, że miałby "nie zasłużyć".
- A czemu nie...? - przyglądał się teraz Selwyn'owi z uniesionymi lekko brwiami, nadal oparty łokciem o blat i z pytaniem "o co właściwie chodzi?" wymalowanym w jasnych oczach. Pytanie urosło jeszcze bardziej, gdy Selwyn zapytał o żonę. Finn zamrugał, zaskoczony i przez moment dosłownie zaniemówił, nie wiedząc co ma odpowiedzieć. - U żony...? Dobrze wiesz, że nie mam z nią najlepszych kontaktów. Mamy oddzielne sypialnie, rzadko razem jemy śniadania czy cokolwiek innego i rozmawiamy tylko wtedy, kiedy zajdzie potrzeba. - przechylił lekko głowę na ramię, przyglądając się Matt'owi ze zmarszczonymi brwiami i lekko wygiętymi wargami, na kształt niezadowolonego grymasu. - Mam nadzieję, że to tylko głupie wrażenie, ale wydaje mi się, że jesteś zazdrosny.
Cóż, ciężko byłoby nie odnieść takiego wrażenia na miejscu Finna. Zaraz potem przywołał do siebie barmana lub barmankę, poprosił o szklankę whisky, wskazał na Matta, mówiąc że to na jego koszt i puścił oczko osobie, która podała mu wreszcie upragnioną Ognistą. Potem, zadowolony, ze szklanką w dłoni znów obrócił się przodem do Selwyna.
- Więc? Chciałbyś mi może o czymś powiedzieć?

Słysząc to pytanie, Matt się zaśmiał pod nosem. A już tym bardziej wesoło się zrobiło, jak Finneas odpowiedział mu na pytania co u żony. Oczywiście że to były trochę głupie żarty, skoro wiedział jak się u niego w rodzinie dzieje. Nikt mu nie zabroni poudawać trochę zazdrosnego. Choć, może trochę był? Ale tylko troszeczkę.
Zwrócił się więc do barmanki za ladą. Choć Finneas go wyprzedził. Zatem poczekał aż ten złoży zamówienie po swojemu. Zrekompensować mu chciał te pytania najlepszym drinkiem jakie mógł mu zaoferować jako jednemu ze specjalnych gości tego klubu. No ale cóż, Finn wolał po swojemu. Matt jedynie skinął głową kobiecie, która na niego spojrzała czy on wyraża zgodę i tylko potwierdził, że tak.
- Jak zwykle wyprzedzasz. A mógłbym poczęstować Cię najlepszym drinkiem jaki mam w klubie, niż samą ognistą.
Powiedział dość łagodnie upijając swojego drinka. Teraz on uniósł brew do góry, słysząc jego pytanie.
- O czym? Pogniewałeś się za pytanie o żonę? Długo Cię nie było, więc miałem wrażenie, że może się zeszliście czy coś.
Wzruszył lekko ramionami.
- W każdym bądź razie, cieszy mnie Twoja obecność.
Tego akurat nie ukrywał. Nawet poruszył brwiami zaczepnie, jakby cholernie za nim tęsknił i za ich wspólnymi nocami. No ale w miejscu publicznym za bardzo tego nie będzie okazywać. Na to potrzebują lepszego miejsca. Tu najwyżej sobie pogadają.

Spojrzał na niego z ukosa, niby to groźnie, ale z cieniem uśmiechu na ustach.
- Wiesz, że za Ognistą oddałbym życie. Nie lubię drinków... No, dobra, niektóre lubię, ale kto powiedział, że później nie możesz mi zamówić drinka? Przecież się nie obrażę.
Czy Finn przypadkiem nie pozwalał sobie na zbyt wiele...? Cóż, może trochę. Mimo wszystko jednak niekoniecznie, zważywszy na to, że Crowley był Śmierciożercą, który robił w swoim życiu wiele naprawdę paskudnych rzeczy... oj, wiele. Mordowanie niewinnych rodzin z dziećmi to akurat najmniejsza z jego zbrodni. I nie twierdzę, że morderstwa przychodzą mu z łatwością. Finneas nie jest psychopatą. Po prostu jest do nich w pewien sposób przyzwyczajony i nie pokazuje po sobie, nawet jeśli wewnętrznie coś sprawia mu trudność czy wręcz ból. Taki już żywot starego Śmierciożercy.
Parsknął śmiechem, słysząc piękną i jakże trafną teorię Selwyna po czym wywrócił jeszcze oczami i delikatnym gestem przesunął dłonią po jego ramieniu. Był niższy od Matta i to go trochę (bardzo) wkurzało. Cholerne piętnaście centymetrów.
- Nie, nie zeszliśmy się. Miałem w cholerę roboty i w ogóle rzadko bywałem w domu... nie mówiąc już o jakimkolwiek czasie wolnym. Wybacz, postaram się następnym razem uprzedzić, skoro się martwiłeś. - posłał mu dziki uśmieszek i napił swojej Ognistej.

No oczywiście, że Finneas oddałby życie za ognistą. Choć Matt chciał od czasu do czasu poczęstować go czymś innym. Nawet nowym nabytkiem. A ten w sumie zawsze poprawiał sobie na później smak ognistą. Ciekawe co by zrobił, gdyby raz zabrakło ognistej w tym klubie. Zmusiłby się do wypicia czegoś innego? Warto przetestować.
Pytanie o żonę było wręcz zabawne. Nawet i Matta rozbawiło, ale nie tak jak Fineasa. Po prostu wysoki Pan miał prawo tak podejrzewać. Milczenie i tłumaczenie się pracą by raczej nie kupił. Bo nawet będąc na tak ważnym stanowisku, można znaleźć czas dla przyjaciela, czy zaś kochanka.
- Oj martwiłem się. Nawet nie wiesz jak. Ale wybaczam.
Odparł z uśmiechem i także upił łyk swojego drinka. Spojrzenie z Finneasa przeniósł na moment w przestrzeń bawiącej się społeczności czarodziei  w swoim klubie.
- Co tam w Ministerstwie ciekawego? Poza tym co piszą o nieudolności aurorów.
Zapytał, przechodząc teraz na tematy zawodowe swojego przyjaciela. O swoich bardziej prywatniejszych tematach będą rozmawiać w odpowiednim miejscu. A o nieudolności aurorów, miał na myśli te ostatnie łapanki i wypuszczanki. To by go w sumie nie dziwiło, że Finneas mógł mieć pełne ręce roboty. Oczekując też odpowiedzi, spojrzał na rozmówcę z lekkim uśmiechem. Nie widzieli się sporo czasu, więc trzeba nacieszyć się widokiem takiej buźki. Bo kiedy go znów zobaczy jak ten znów wsiąknie w fotel sędziego?

Wywrócił tylko oczami słysząc jak to Selwyn za nim tęsknił. Finneas myślał, że właściwie głównym, co ich łączy, był seks. Owszem, było im ze sobą bardzo dobrze, ale Finnowi nie przychodziło nawet do głowy, że mógłby kochać Matta. On przecież nikogo nie kochał. Nie miał serca i inne takie bzdury.
Wzruszył lekko ramionami, wypił kilka potężnych łyków Ognistej i znów spojrzał na mężczyznę.
- Poza nieudolnością aurorów? W sumie sam nie wiem. Krążą jakieś plotki, o osobach działających w opuszczonych kanałach, tunelach... nie wiem ile w tym prawdy, bo na razie nikogo takiego nie miałem na rozprawie. Podejrzewam, że całkiem wiele, skoro robi się o tym coraz głośniej. - zerknął na Matta, marszcząc lekko brwi i wyraźnie bijąc się z myślami. - O której możesz się stąd wyrwać? Chyba nie mam ochoty na klub i towarzystwo nikogo innego, poza tobą. Poszedłbym za to do Ciebie, jeśli... nie masz nic przeciwko.
Starał się nie napraszać jak tylko mógł i miał nadzieję, że mu wychodzi, chociaż odrobinę.

Może i był seks? A może było coś więcej? A może mówiąc o tęsknocie za nim, tym samym chodziło o to co on myśli? Nigdy chyba nie rozmawiali otwarcie o uczuciach. Finneas dla dobra widocznie swojego nazwiska i kariery, poślubił kobietę a Matt, po prostu na niego czekał. Zaakceptował też fakt, że jego kochanek ma rodzinę. Kobieta jednak nie była obiektem zainteresowań Crowleya. Co z jednej strony cieszyło Selwyna.
Słysząc odpowiedź Finneasa, wychodziło na to, że w Ministerstwie jest bez zmian. Póki co, na razie. Cyrk pozostawał cyrkiem. Nie jego sprawa. Mimo iż miał tak siedzieć, ale zrezygnował z kariery politycznej. Wolał zajmować się czymś zwyczajnym, luźnym i nie rzucającym się za bardzo w oczy.
- Miło że chcesz się kulturalnie wprosić do mnie.
Odparł z uśmiechem, ale nie miał nic przeciwko.
- Nie mam nic przeciwko. W każdej chwili mogę opuścić klub. W końcu jestem tu szefem.
Dopił swojego drinka i odstawił szklankę na blat lady. Przenosząc zaraz spojrzenie na Finneasa, który zapewne chciałby już opuścić to miejsce i zmienić na jego mieszkanie.

- Och, od razu wprosić. - zaśmiał się dość ochryple, jak zwykle i spojrzał na Matta. Tym razem nie było to krótkie spojrzenie, takie przelotne, a długie i pełne iskierek, świadczących dość wyraźnie o planach Finna na przyszłe godziny.
- Jeśli nie miałbyś ochoty, to nie pozwoliłbyś mi się wprosić. Wnioskuję więc, że ją masz - w takim razie możemy się zmywać.
Dopił jeszcze swoją whisky, trochę żałując, że nie dostanie jeszcze "najlepszego drinka jakiego miał Matt w swoim klubie", no ale... może w domu też ma coś dobrego? Znając Matta nie było to wykluczone.
- Prowadź.
Posłał mu swój dziki uśmieszek, obracając się zaraz przodem w jego stronę i zostawiając szklaneczkę na blacie baru.

/ - > przenosimy? :3