Sala konferencyjna

Percival zawahał się chwilę nad odpowiedzią.
- Nie wiem jak to ująć, szefie. Czasami miałem wrażenie, że okazuje troskę, zwłaszcza gdy mówił o Crouchu, ale... było to przesadzone, to na pewno. Aż za bardzo. Takie sztuczne. - zastukał palcami w blat stołu. - Poza tym był sztywny, niby starał się być miły, ale widać było po nim, że chce, żebym już sobie poszedł. Tak naprawdę nie wiem dlaczego, bo moje pytania nie miały na celu go zaatakować czy w jakiś sposób urazić, więc...
Wzruszył lekko ramionami i spojrzał na szefa pytająco.
- Myśli pan, że on naprawdę jest tak... nieogarnięty? - musiał zastąpić jakoś słowo "głupi", które samo cisnęło mu się na usta. - Żeby nie wiedzieć o Grindelwaldzie...?

Słuchał aurora, kończąc przeglądanie jego raportu, gdzie ostatecznie zamknął teczkę i spojrzał na Lestrange'a.
- Albo jest pod wpływem Imperiusa. Dla mnie też wydaje się być dziwne, by taka osoba sprawowała dane stanowisko, ale nie nam to oceniać. Nie my go zatrudnialiśmy.
Westchnął i wcisnął teczkę z raportem Percivala do swoich pozostałych, zgarniając je wszystkie z biurka. Nie było tego co prawda dużo.
Skierował się w stronę Percivala i dotknął jego ramienia.
- Tak czy inaczej. Zlecę komuś obserwację Sorrentino.
Klepnął go w ramię.
- Zbieraj się. Szef chce nas widzieć w tej chwili.
Przekazał mu informację i liczył na to, że Percival uda z nim do gabinetu Croucha. Swoje obowiązki będzie musiał przełożyć na później.
Charles poczekał aż auror pozbiera swoje rzeczy i siebie samego z krzesła, by oboje mogli opuścić salę konferencyjną i udać prosto do gabinetu szefa departamentu.


[z/t]

Było trochę nieprzyjemnie na tym spotkaniu, ale Benjamin siedział ze spokojem z twarzą niczym niewzruszoną. Niczym kamienny posąg, obserwujący i analizujący co się dzieje. Shacklebolt zdawał się być bardzo surowym szefem bez poczucia humoru, bardzo przywiązanego do pracy, zasad i granic. Trochę przeciwieństwo amerykańskiego szefa, z którym miał Benjamin do czynienia. Tamten potrafił nawet w ciężkich sytuacjach szarpnąć się na żart, choćby miał być to czarny humor. Zresztą w Ameryce mieli zupełnie inny system, strukturę. A przynajmniej tak się wydawało Benjaminowi, że w Ameryce bardziej się skupiali na relacjach między pracownikami.
Obserwował, słuchał, a gdy spotkanie dobiegło końca po prostu wstał i kiwnął głową żegnając szefa, po czym wyszedł ze spokojem. Nie czuł, by ten opieprz od szefa go dotyczył, bo jeszcze nie miał żadnego zadania do wykonania, więc nie wychodził z podkulonym ogonem.
Po wyjściu udał się do swojego stanowiska, by trochę... popracować?

/zt