Dziedziniec Wieży Zegarowej, 1958

Chwilę się musiał zastanowić, by móc odpowiedzieć Cavanowi na pytanie, o której kończy zajęcia.
-Chyba o 16, a ty? Do której masz zajęcia? – Zapytał z delikatnym uśmiechem. Nie miał też nic przeciwko spotkaniu. Właściwie to bardzo mu na nim zależało i chciał polatać razem z tym chłopakiem. Bo wyglądało na to, że chyba zdobył przyjaciela i to takiego dobrego, z którym będzie można normalnie porozmawiać, a cała znajomość nie ograniczy się tylko i wyłącznie do tego, że będzie mu odrabiać lekcję lub w tym pomagać.
Uderzenie czymkolwiek przypadkowe tudzież zamierzone nie było zwykle przyjemne. A już na pewno nie było przyjemne oberwanie rozpędzoną i jeszcze w dodatku agresywną piłką, której przyjemność sprawiało tłuczenie kogo popadło.
-Cóż to prawda. Więc istnieje szansa, że gdzieś są smoki, które nie dość że dobrze nadają się do hodowli, to jeszcze nie są wybitnie groźne dla otoczenia. Chociaż prawda jest taka, że większość zwierząt nie jest groźnych, tylko przerażone bronią się – powiedział z delikatnym uśmiechem. Bo w sumie coś takiego było prawdą. Nawet przerażony człowiek, mugol czy mag, potrafił być bardzo niebezpiecznym stworzeniem, gdy nie wiedział co się dzieje, gdzie jest, ani jak wybrnąć z jakiejś niewygodnej czy niebezpiecznej sytuacji.
-Bardzo fascynujące, chociaż jest więcej stworzeń, których hodowla mogłaby być pasjonująca – stwierdził i w tym momencie zaczął się nad tym wszystkim zastanawiać, bo poza smokami było tyle różnych stworzeń. Chociażby hipogryfy, których hodowla nie byłaby łatwa, ale zdecydowanie było by co robić i czym się zachwycać. Albo ogólnie gryfów, to również piękne stworzenia. Tyle zwierząt do wyboru, a tak mało czasu by wszystkie zobaczyć czy chociażby na coś się zdecydować.
-Oczywiście, że tak. Masz młodszego brata? – Zapytał ze swoistym zainteresowaniem. On był jedynakiem, chociaż nie wiedział z czego dokładnie to wynika. Nigdy się w sumie nie dowiedział, ale też specjalnie nie pytał. Może powinien?

To pytanie, które zadał mu jego nowy kolega sprawiło, że zaczął grzebać w swojej torbie w poszukiwaniu planu zajęć. Znalazłszy go wydobył z jej czeluści pomięty arkusz pergaminu i go przygładził. Dzięki temu mógł odczytać godzinę, o której dzisiaj kończy.
- Szesnasta dwadzieścia. Więc będziesz musiał na mnie chwilę poczekać – odpowiedział, jednocześnie składając na nowo pergamin z tym planem lekcji. Po czym schował go ponownie do torby. Uśmiechnął się delikatnie, chociaż w jakimś stopniu przepraszająco.
Nawet, jak to nie była jego wina. Ale tak, mu też na tym zależało i można powiedzieć, że to będzie idealny sposób na spędzenie reszty dnia.
Polubił Asha, więc dlaczego miałby się ograniczać do wykorzystywania go w ten sposób? Uważał, że to dobrowolne i jeśli nadal będą się tak dobrze dogadywać to Ash czasem mu pomoże. Uczyni to sam z siebie, chętnie.
- Jest jeden smok, który nie jest agresywny i zabija tylko, gdy jest głodny. To Opalooki Antypodzki i musi być też piękny, skoro ma perłowe łuski. Akurat smoki chyba najłatwiej sprowokować do ataku, bo wielu czarodziejów one bardzo przerażają – powiedział z uśmiechem, chociaż też zmarszczył lekko wydatne brwi.
Musiał sobie przypomnieć pewną informację o smokach, które szczerze go fascynowały. A ten, o którym wspomniał musiał być naprawdę piękny. Czarodzieje mieli to do siebie, że bali się smoków. A to sprzyjało tym, że stają się agresywne.
- To prawda. Chociaż… ja nie chciałbym zajmować się mantykorami i ognistymi krabami – odpowiedział. Były one nie tyle dziwne, co przerażające. Zwłaszcza mantykory. Bo kraby ogniste nie były wybitnie fascynujące. Ale oba te stworzenia były bardzo niebezpieczne.
Hipogryfy albo ogólnie gryfy były piękne i fascynujące. Trudne w utrzymaniu przez ich charakter, gabaryty, ale były warte tego, by zapewnić im godne warunki bytu.
- Może udałoby się nam tam spotkać. Tak. Merry pójdzie do tej szkoły za parę lat. Obecnie jest za młody, by się tutaj uczyć. A rodzeństwo? – Odparł. Byłoby to miłe, gdyby i podczas wypadu do Hogsmeade zamienili parę słów. Nie była to żadna tajemnica, że ma młodszego brata. Był tego ciekaw, czy jego przyjaciel ma jakieś rodzeństwo czy może jest jedynakiem.

Skinął głową, bo nie miał nic przeciwko temu, by posiedzieć chwilę i poczekać na nowego znajomego, zwłaszcza że zapowiadała się naprawdę świetna zabawa. I on w sumie niezmiernie się cieszył, na to, że będzie się mógł… zabawić, a to w sumie nie często mu się zdarzało. I w sumie samo to wystarczyło, by był bardzo podekscytowany.
Przechylił lekko głowę gdy Cavan zaczął opowiadać o tych smokach i szczerze mówiąc, był naprawdę zauroczony. Bo w sumie fajnie by było mieć takiego smoka. Nie dość, że ładny to jeszcze nie agresywny. Tylko skąd wziąć takiego smoka?
-Gdzie jest ten smok? Albo raczej gdzie można go znaleźć? Na Antypodach? – Zapytał z delikatnym uśmiechem. Jak w sumie to gdzieś blisko, to można by było się tam udać. Można by było wziąć jajo i w sumie… zaopiekować się takim gadem. A gdyby się to udało, to byłoby naprawdę cudowne. Nie jest wybitnie odważnym osobnikiem, ale za takiego spokojnego smoka to chyba by się dał pokroić.
Roześmiał się na to wspomnienie o mantykorach i ognistych krabach. On się sam chwilę zastanowił nad tym wszystkim i lekko się uśmiechnął.
-Mógłbym się zajmować ognistymi salamandrami, to prawie jak smoki, tylko mniejsze – było to niemal jak zastanawianie się na głos, o tym wszystkim. I w sumie było to nawet na swój sposób ciekawe. Skoro już tak mówili o tych ognistych stworzeniach. O krabach nigdy nie słyszał, ale w sumie krab sam z siebie był diabelnie niebezpiecznym stworzeniem, niezależnie od tego jak duży był.
Z delikatnym uśmiechem obserwował swojego nowego kompana, który w sumie miał duże szanse na to, by zostać jego przyjacielem. Miał nawet w jakimś stopniu nadzieję, że tak naprawdę będzie.
-Och to fascynujące, bo pewnie się nie może doczekać na to uczenie w Hogwarcie, co? – Zapytał z uśmiechem. -Ja nie mam rodzeństwa, jestem jedynakiem.
Było to trochę smutne, chociaż on się tym nie załamywał.